Olsaydın, yine pijmalarımla koşup zıplasaydım kucağına...
"Kocaman oldun, büyüme artık, evlenicem diye tutturursun veremem kimselere" deseydin yine...
İşten dönüşünü bekleseydim dört gözle, döndüğünde evin kapıını sonuna kadar açıp, arkasına saklansaydım. Sen de görmemiş gibi yapıp, korksaydın her defasında.
Gözlerin ışıl ışıl baksaydın bana her defasında, sevgiyle... Her canım acıdığında sığındığım gibi, yine sığınabilseydim kucağına koca kız olmama rağmen hayat her canımı yaktığında. İnatla dibinde oturabilseydim erkenden uyumamak için... Ve orda uyuyakalsaydım baba kokusuyla...
Çok özledim seni, gitmeseydin keşke neresi olduğuna bir türlü akıl erdiremediğim o yere... Hiç büyümezdim sen istemediğinden, gitmeyeceğini bilsem. Oradaki bu sonsuz uykun, bizim birlikte uyuduğumuz güzellik uykuları kadar güzel ve huzurlu mu? Bir gün yeniden kavuşabilecek miyim sana, yeniden sarılabilecek miyim bir kere daha? Eğer öyle ise, güzel uyu canım babam, babalar günün kutlu olsun taa uzaklarda...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder