Koruk Teyze'nin Hikayesi

Bu yaşadığımız hayat hepimize adil değil! Ve biz iyi hayat sürenler, kötü durumdakilere yardım etmiyorsak, bence bu hayatta fazla yer kaplamamalıyız. Dünyanın, kommensalist canlılara ihtiyacı yok.

Burada okuyacağınız hikaye, çok değil bir kaç gün önce Taksim'de başladı. Ve ardından ortaya çıkanlarla o günden beri doğru düzgün uyuyamıyor, konuşamıyor ve sadece düşünüyoruz. Ne yapabiliriz?

Koruk Teyze'nin hikayesi bu. Bu ülkenin çilekeş annelerinden biri o da. Kocasını ve 2 oğlunu kaybetmiş erken yaşta. Tek başına kalıvermiş bu hayatta. Geçimini dilenerek değil, Taksim Meydan'da güvercin yemi satarak kazanmaya çalışmış bugüne dek. O, kalbi kocaman bir kadın. Oğlunun kanserden ölmesinin ardından kedisini sokağa salamamış,almış. Ama oğlundan hiç bir şeyi kalmayınca, kalacak yeri de kalmamış.

Bir apartmanın zemin katındaki 5 metrekarelik, banyosuz ve tuvaletsiz yere sığınmış iki kedisiyle. Akşamları Tarlabaşı'ndaki evine dönerken, lokantaların artıklarını toplayarak evine gidiyor. Kendisi ve kedileri için... Kazandığı küçücük miktarı da, kaybettiği oğlunun başka şehirde yaşayan çocuklarına gönderiyor.

Klasiktir, eğer sokak hayvanlarını tedavi ettirip, geçici de olsa barındırıyorsanız, kapınıza koli içerisinde kediler bırakılmaya başlanır. Koruk Teyze de gördüğü zor durumdaki kedilere kıyamamış, konuk etmiş evine. Ve o günden sonra kapısına anneden ayrılan bebekler de atılmış, hasta ev kedileri de...

İşte Koruk Teyze'nin bizim altın kalpli hayvan korumacıları ve gönüllüleri bulma sebebi bu. Kendisi için değil, evinde ölmeye başlayan, kör olan kedileri için yardım istemeye Tuna Arman'ın Taksim'de imza toplamak için açtığı standa gelmiş.

Ve eylem sonrası evine gidildiğinde yüreklerimizi yakan o görüntüler çıktı karşılarına. Belli ki o harika bir misafirperverdi. Gelen misafirlerini oturtacak yer aradı sevinçle. Ama sadece bir yatak ve bir piknik tüpünden ibaretti eşyaları. Bir kedinin, köpeğin bile orada yaşamasına içiniz el vermez. Kedilerden geçtik, orada hasta ve bakımsız bir yaşlı kadının yaşaması mümkün değil. Üstelik bunlar da yetmez gibi, bazı geceler kadının yalnız olduğu bilen bazı hadsizler musallat olmaya başlamışlar yaşlı başlı kadına.

Teyzenin ilk ve tek isteği kedilerin kurtarılmasıydı. Zaten o kadar çok hasta kedinin orada olması hem teyzeyi tehdit ediyordu, hem de kedileri günden güne ölüme yaklaştırıyordu. Bir grubun yardımıyla kediler alınıp çeşitli kliniklere götürüldüler. Koruk Teyze sadece 3 tanesini inatla geri istedi. Biri oğlundan ona kalan son şeyiymiş, biri de teyzenin ilk kedisi,prensesi. 3. kediciği de vicdanen veremiyor sanırım, çünkü doğuştan bir patisi yok :(

En kolay adımı tamamladıktan sonra, sıra en önemli adımda. Koruk Teyze'yi oradan çıkartmak gerekiyor. Bir huzurevini kedilerinden ayrılmak istemediğinden düşünemiyoruz. Onu küçük de olsa temiz ve sağlıklı yaşayacağı bir eve çıkartıp kirasını ve giderlerini karşılamak, aylık yiyecek içecek yardımı yapmak ve ilaçlarını almasını sağlamak istiyoruz. Onun için alacağınız ufacık bir çöpe bile ihtiyacı var. Yaşlı ve çok çekmiş, kocaman kalpli bir teyzeyi yeniden hayata döndürmek istiyoruz. İstiyoruz ki bu bayramda olmazsa, en geç diğer bayramda temiz bir evde elini öpmeye gidelim.

Ne zaman yaşlı bir kadın görsem 80 yaşında, sağlığı ve hafızası yerinde olan, gözümüzden sakındığımız canım anneannem gelir gözümün önüne. "Ya" derim "anneannemin de başına gelseydi bunlar?" Düşüncesi bile korkunç geliyor. Ya siz? Kendi anneanneniz, babaanneniz için bunları hayal edebiliyor musunuz?

Bize Koruk Teyze'nin ellerinden tutmamız için yardım edin. Her türlü yardıma ihtiyacımız var. Acilen!