Bayram Lunaparkı

"Neden hiç  bayram gibi değil?" sorusunu tam olarak 100 defa falan duyduk anneannemden bu bayram. Zaman geçtikçe, insanlar büyüdükçe ve yaşlandıkça yollar daha da uzun geliyor olmalı. Ve bekleyen yaşlı insanlar için bayramlar artık bayram gibi olmuyor. Bizim gibi gençlikten erişkinliğe geçenlerde de kayboluyor bazı heyecanlar: bayramlıklar, harçlık gibi heyecanlar yitip gidiyor zamanla.

Bu akşam uzun, çok uzun zaman öncelerde kalan bir heyecanı hissettim yeniden. Sevgiliye yaptığım Lunapark serzenişlerim işe yaradı, Bostancı Lunapark'ın yolunu tuttuk Moda'da dondurma seansı sonrası. Hani İstanbul'da yollar, parklar bomboştu ya bayram tatili sayesinde. Bütün İstanbul Bostancı Lunapark'a doluşmuş. Aldığımız biletlerden sonra farkettik ki, tüm oyuncaklarda en az 1 saatlik sıra vardı. Biletlerimiz elimizde evimizin yolunu tuttuk tabii. Biletler 1 yıl geçerliymiş madem, eve gidelim bayram bitsin geliriz diye döndük veya kandırıldım bilemiyorum.

Ama işin özü: Deniz ile yürürken karşımda Lunapark ışıklarını görünce öyle mutlu oldum ki anlatmam mümkün değil. Babam götürürdü beni her yaz 2-3 defa. O zamanlar da zıp zıp zıplardım Lunapark ışıklarını görünce. Bu eşek kadar halimle yine zıp zıp zıplamadım desem yalan olur. Özellikle korku tüneli için neler yapmadım :)

Çocukluğumdan bir şeyleri kaybetmemiş olmak güzel geldi :)

* Fotoğraf wowturkey.com sitesinden alınmıştır.