Daha önce yazdıklarımı okudum önce... Sonra acaba ne yazsam da onun hayatımdaki yerini, değerini anlatmaya yetse dedim. Yazdım, sildim, tekrar yazdım, yine sildim... Yetmedi yazdıklarım, bidiğim hiç bir kelime onu anlatmaya yetmedi, az geldi...
Annemin doğum günü, benim için kendi doğum günümden bile önemli! Bugün ben ben olabilmişsem, hakeden insana sevgisini sonsuz sunabilen, değer vermeyi bilen, gördüğü sevgiye ve değere layık olabilen, yufka yüreğiyle ota boka ağlayabilen, ."her canlının bir yaşam hakkı olduğu"nun fazlaca farkında olan, hayvanları çok seven, çocukların enerjisine bayılan, yaşlıların deneyimlerine saygı duyabilen, burnunun dikine gitme konusunda uzman, "özür dileme"yi becerebilen, yaşadığı her şeye rağmen hep umutla ileriye bakabilen, her düştüğünde kendi başına da kalkabilen, kendi ayaklarının üstünde durma delisi, deli dolu, mutlu, anın kıymetini bilen, "seni seviyorum" diyebilen, ... Böyle biri olabilmemin baş sebebidir o.
Hep söyledim yine söylüyorum: Pek çok kız çocuğunun aksine ben tam da annesi gibi bir anne olmak isteyen ender tiplerden biriyim. Bunu başarabildiğim gün, hayatta gerçekten başarmış olacağım. İşte o zaman, bir şeyler yazmaktan da vazgeçeceğim belki de, anlatabilmiş olacağım ona ne kadar hayran olduğumu kelimeler olmadan da... O gün yanımda olursa annem, ben söylemeden de bilecek ki o benim herşeyim olmuş.
Nice yıllara canım annem! Hayat bize, birazcık da olsa büyüyen küçük ve mutlu ailemize şans, sağlık ve mutluluk getirsin! Çünkü seni gülerken görmek tüm dünyaya bedel...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder