Aşk mı önce gelir, kariyer mi?

Canım anneannem, sıkça tavsiyelerde bulunur. "Dışarıda dikkat et","Herkesle konuşma", "Gece yalnız dönme" gibi... Ama en büyük öğüdü:  " Kızım, sakın işini bırakma. Koca her zaman bulunur. Önce okul, sonra iş, en son koca. Bu sırayı şaşarsan sadece kocaya kalıverirsin, hayatın zindan olur" der.

Bu yüzden olsa gerek, henüz okulunu bitirmeden koca kısmını tamamlama girişimi olan 2 kuzenime de her defasında esaslı laflar sokar. Ben de hep bu yolu izledim.

Geçenlerde en yakın arkadaşımla buluştuk. Sevgilisinden yeni ayrılmıştı. Dert etmemesini istediğimden "aman canım ya, daha önümüzde çok uzun zaman var kartlaşmaya. Üzülme, doğru adam gelecek hayatına" dedim. Ablasından açıldı konu. Ablası dünyanın en şeker kadınlarından biridir. Hırslıdır, tuttuğunu koparır. Çok hatrı sayılır bir markada, hatrı sayılır bir kariyere sahip. Torpilsiz, kendi tırnaklarıyla kazıya kazıya basamakları tırmandı.

Ama özel hayatında hayatını paylaşabileceği, birlikte gelecek planlayabileceği kimsesi yok. Başarı basamaklarını tırmandıkça yalnızlığı artıyor. Çünkü onunla birlikte işe başlayanlardan çok farklı bir yerde artık. Kimse yanaşamıyor şu mevki meselesi yüzünden. Malum erkekler bunu çok dert eder. Kendisinden üstteki erkekler ise, çoktan evlenmiş barklanmış veya bu yaşa kadar evlenmediğine göre "kesin kusurlu"lardan. Kariyeri muhteşem ama aşktan gün geçtikçe uzaklaştığını hissediyormuş.

Şu anneannem bir gelsin soracağım ona ben :) Yanlış yönlendirmiş bizi :)) Öyle mi acaba?

p.s.: bu konuda salak olduğumu düşünen çok arkadaşım var. Ama çabuk aşık olamayan biriyseniz benim gibi, aşkı bulduysam kaçırmam. Kariyer benim için hayatımı kazandığım bir araç. İlla ki tuttururum onu,aşkı tutturmak daha önemli gelir bana, gerçekten değen biri varsa...